Powstał w 1982 r. na gruntach wsi Mokre dla ochrony susła perełkowanego – małego gryzonia z rodziny wiewiórkowatych wpisanego do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Suseł jest reliktem fauny stepowej występującym w Europie jedynie na Roztoczu i południowym wschodzie Wyżyny Lubelskiej. Jest gryzoniem z rodziny wiewiórkowatych. Jego charakterystyczną cechą są białe plamki na futerku. Osiąga długość ciała od 18 do 23 cm, a masę od 170 do 360 g. Susły prowadzą naziemny tryb życia. Ich domem są nory, na których dnie, na głębokości nawet do 1 m, znajduje się komora gniazdowa, pełniąca funkcje schronienia przed drapieżnikami i miejsca opieki nad młodymi. Samica susła raz w roku rodzi młode, które przez pierwszy miesiąc życia pozostają w gnieździe pod opieką matki. Potem coraz częściej wychodzą z nory. Kiedy nauczą się samodzielnie zdobywać pożywienie (nasiona i rośliny zielne) matka przestaje się nimi opiekować. Temperatura reguluje procesy życiowe susła. Pod koniec września, najpóźniej na początku października, zapada w trwający około 6 miesięcy sen zimowy. Warunkami swobodnego życia susłów są: dostatek pożywienia i szerokie pole obserwacji pozwalające uniknąć ataku drapieżnika. Susłom zagrażają: tchórze stepowe, koty, psy i ptaki drapieżne jak jastrzębie i myszołowy. Zwierzątko jest turystycznym symbolem Gminy Zamość, co rok w Mokrem odbywa się festyn rodzinny „Dzień Susła” zachęcający do ochrony przyrody. Na terenie rezerwatu znajduje się też wczesnośredniowieczne cmentarzysko słowiańskie składające się z 46 kurhanów z VII – IX w.
źródło: Gmina Zamość