GRABOWIEC – GÓRA

Wieś położona w środkowej części gminy Grabowiec, nad rzeką Kalinówką, w obrębie Działów Grabowieckich. Początkowo nazywana była także Wołuczą.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1558, kiedy król Zygmunt August pozwolił włączyć do Grabowca przedmieście Góra. Odtąd stanowiła ona część Grabowca i dzieliła jego losy. W 1618 roku w Wołuczy odbyło się posiedzenie sądu dla rozstrzygnięcia sporu pomiędzy starostą a mieszczanami grabowieckimi. Spór ten rozstrzygnięto na korzyść mieszczan.
W 1633 roku we wsi osiedlili się dwaj wybrańcy: Andrzej Wokulski i Grzegorz Molisski obdarowani po 2 łany użytków. W 1656 roku jeden łan otrzymał w Wołuczy także inny wybraniec Jan Kłębkowski, który drugi łan posiadał w mieście Grabowcu.
W XVIII wieku mieszkańcy Góry Grabowiec przeciętnie uprawiali po jednej ćwierci pola, jednak niektórzy mieli więcej pola np. Jakowscy 2 ćwierci. Górniccy – 2 ćwierci, wdowa Doboszka – 3 ćwierci, Teodor Chilima – 2 ćwierci i Jan Czubara – 2 ćwierci. Istniała tutaj wówczas także piekarnia, której właścicielem był Jan Boniecki. W 1765 roku były tu 64 domy.
Po I rozbiorze Polski dobra Grabowiec przeszły na własność rządu austriackiego, od którego w latach 1799-1807 dzierżawił je Piotr Świdziński. W 1807 roku Grabowiec został sprzedany na licytacji za 78 701 zł reńskich Janowi Terleckiemu, który jeszcze w tym samym roku ofiarował je w posagu swemu zięciowi Feliksowi Radziejewskiemu, żonatemu z Bronisławą z Tereleckich. Ponieważ nabywca w określonym terminie nie uiścił wszystkich należności dobra te w 1822 roku zostały mu odebrane i na ponownej licytacji nabył je Kazimierz Radzie-jowski. Po jego śmierci ok. 1832 roku Grabowiec j otrzymał w spadku jego syn – Józef Radziejewsldi I który w 1840 roku sprzedał majątek Mikołajowi j Nikodemowi Teleżyńskiemu.
W 1846 roku dobra grabowieckie od Mikołaja Teleżyńskiego nabył Roman Tuszowski i gospodarował tutaj aż do roku 1898. W latach 1898-1909 właścicielem majątku był Adam Tuszowski, po którym od 1909 roku dziedziczyły dzieci: Roman, Józefa i Zofia.
W czasie I wojny światowej, w 1915 roku we wsi spłonęło 50 gospodarstw. Według spisu z 1921 roku wieś liczyła 104 domy i 643 mieszkańców, w tym 34 Ukraińców. Według danych z 1929 roku we wsi był wiatrak.
25 września 1939 roku żołnierze Armii Czerwonej zastrzelili ponad 20 rannych żołnierzy polskich i lekarzy zabranych ze szpitala polowego w Grabowcu. 20 lutego 1943 roku Niemcy wysiedlili mieszkańców wsi Grabowiec i Góra Grabowiec.


ŹRÓDŁO: Józef Niedźwiedź – Leksykon historyczny miejscowości dawnego województwa zamojskiego