Mielnik – wieś w Polsce położona na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, w województwie podlaskim, leży nad Bugiem. Przez niemal 500 lat był miastem – lokację uzyskał w 1440 roku, zdegradowany w 1934 roku. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie białostockim. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie mielnickim w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego w 1795 roku.
W lokalizacji tej znajduje się atrakcyjna infrastruktura edukacyjno-rekreacyjna na Górze Rowskiej. W jej skład wchodzą schody i kładka na szczyt oraz platforma widokowa. Całość uzupełniają ławki, tablice informacyjne oraz kosze na śmieci.
Początki wydobycia kredy w Mielniku szacuje się na XVI wiek. Do roku 1952 była ona wydobywana ręczne, wyłącznie na potrzeby okolicznych mieszkańców. Eksploatację na skalę przemysłową rozpoczęto w połowie XX wieku. Wybudowano również nowoczesny zakład przetwórczy. Obecnie wydobywa się tu około 80 tys. ton kredy rocznie.
Nad kryjącą ciekawe skamieniałości odkrywkową kopalnią kredy usytuowany jest taras widokowy, gdzie ustawiono tablicę z informacją, skąd wzięła się w Mielniku kreda. Koncepcje są dwie: allochtoniczna (osady kredy oderwane z innego miejsca i przetransportowane przez lodowiec) i autochtoniczna (powstały na miejscu).
Ciekawostka:
Pierwsze wzmianki o „miełownikach” (ludziach mielących kredę) i kopaczach wapna z Mielnika pochodzą z 1551 r. Surowiec był wtedy własnością miejscowej cerkwi, a – w jej imieniu – sprzedażą zajmowali się miejscowi Żydzi. Niemal do połowy XX w. kredę wydobywano tutaj ręcznie, w małych biedaszybach. Przetwórstwo i wydobycie na skalę przemysłową ruszyło dopiero po II wojnie światowej.
źródła opisu:
radiobiper.info, polskaniezwykla.pl , wikipedia
GALERIA: