Święto Zmarłych wywodzi się najprawdopodobniej z celtyckiego święta Samhain, które obchodzone było mniej więcej w tym samym czasie i również związane było ze zmarłymi. Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali swoje życie dla wiary w Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy Świętej. W III wieku rozpowszechniła się tradycja przenoszenia całych relikwii świętych, lub ich części, na inne miejsca. W ten sposób chciano podkreślić, że święci są własnością całego Kościoła. Kiedy w 610 papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię pogańską Panteon, kazał złożyć tam liczne relikwie i poświęcił tę budowlę na kościół pod wezwaniem Matki Bożej Męczenników. Od tego czasu oddawano cześć wszystkim zmarłym męczennikom, w dniu 1 maja. Papież Grzegorz III w 731 przeniósł tę uroczystość na dzień 1 listopada, a w 837 Grzegorz IV rozporządził, aby odtąd 1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich świętych Kościoła katolickiego. Jednocześnie na prośbę cesarza Ludwika Pobożnego rozszerzono to święto na cały Kościół.   Źródło: wikipedia   ŚWIĘTO ZMARŁYCH NA ŚWIECIE   EUROPA   Niemcy  Czą zmarłych ostatniej niedzieli protestanckiego roku kościelnego. Dzień ten w 1816r. wprowadził król Fryderyk Wilhelm III dla pamięci poległych w wojnie napoleońskiej.   Francuzi Nie mają tradycji palenia zniczy na grobach. Zwyczajem jest, że młodzież odbywa swoiste pielgrzymki do grobu Jima Morrisona, przy którym wykonują jego przeboje.   Słowacja  W zaduszkową noc zostawia się na stole jedzenie. Przeznaczone jest dla zmarłych, którzy przyjdą odwiedzić swe domy. Dawniej dekorowano groby matami i zapalano świeczki. Ten, kto nie mógł iść na cmentarz, robił to w domu.   Szwecja Święto Zmarłych w Szwecji obchodzi się pierwszej soboty listopada. Na nekropoliach znajdują się tzw. „zagajniki pamięci", gdzie rozsypuje się skremowane prochy zmarłych. Holendrzy natomiast 4 maja odbywają tzw. "upamiętnienie zmarłych". Wieńce i kwiaty składane są pod pomnikami oraz w miejscach zbrodni II wojny światowej. W Rosji zmarłych wspomina się w niedzielę wielkanocną, a całe rodziny gromadzą się przy grobach najbliższych.   AMERYKA ŁACIŃSKA   Ameryka Łacińska Święto Zmarłych w Ameryce Łacińskiej ma zupełnie inny charakter niż w Europie. Jest radosne i wywodzi się z dawnych kultur - w tym indiańskiej i hiszpańskiej.   Meksyk  Dzieli się na dwie części: 31 października i 1 listopada dotyczy dzieci, a 1 i 2 listopada dorosłych. Wcześniej w sklepach pojawiają się przeznaczone do dekoracji i na prezenty szkielety, czaszki, maski śmierci i upiorów. W domach robi się porządki oraz specjalne ołtarze dla zmarłych. Stawia się: fotografię, świecę, kadzidło, kwiaty i jedzenie. Ludzie wierzą, że przybyła dusza jest głodna i musi pożywić się zapachami potraw. Pierwszego dnia odbywa się rodzinna kolacja, a 1 listopada Meksykanie udają się na cmentarze. Przynoszą pokarmy i ozdabiają groby, przy dziecięcych zostawiając zabawki, ubranka i buty. Wierzą, że tego dnia poprzez rozmowy i śpiewanie ulubionych piosenek zmarłych nawiązują z nimi kontakt. Na grobach zapalają świece, których światło oświetli duszom drogę powrotną. Rankiem jedzenie z ołtarzyka rozdaje się rodzinie lub spożywa wspólnie.   Ekwador  W Ekwadorze także odbywa się rodzinny posiłek. Indianie natomiast wierzą, że na grobach spotykają się ze zmarłymi, którzy tego dnia powracają na ziemię. Przynoszą ich ulubione potrawy czekając, aż skosztują, bo dopiero wtedy sami mogą jeść. Zapraszają też zmarłego do gry w kości i w zależności od wyrzuconego numeru odgadują jego potrzeby i zarzuty.   Gwatemala Gwatemalczycy wierzą, że dusze wychodzą z cmentarzy i pojawiają się w różnych miejscach. W domach także robią ołtarzyki. Występuje tzw. kwiat zmarłego - flor del muerto - żółta roślinka kwitnąca tylko o tej porze roku, którą dekoruje się domy.   Nikaragua W Nikaragui, aby uczcić zmarłych, spędza się noc obok grobów. Peruwiańczycy, podobnie jak w wielu innych państwach regionu, robią ołtarzyki, z których kwiaty zanoszą na groby bliskich. W Kolumbii, Kostaryce i w Hondurasie katolicy przychodzą na cmentarze z tzw. „pielgrzymkami miłości"- ofiarą i podziękowaniami za doznane łaski i wszelkie dobro przesłane przez świętych. Ludzie dekorują groby kwiatami i palmami. Często udają się do kościołów, gdzie modlą się za zmarłych, prosząc o zdrowie.   Azja   Na Filipinach cmentarze zapełniają się całymi rodzinami ustawiającymi namioty, w których odbywają się biesiady. W Japonii dzień pamięci trwa od 13 do 15 sierpnia. Japończycy wierzą, że dusze powracają do rodzin i robią dla nich ołtarze. Witają je latarniami, a żegnają tzw. ogniami pożegnalnymi, które w formie łódeczek z ofiarami puszczają nocą na wodę. Na ulicach i przed świątyniami odbywają się rytualne tańce.   Luteranie Luteranie nie czczą zmarłych, pamiętają tylko i troszczą się o groby. Przy nekropoliach mieszkają ich opiekunowie. Żydzi natomiast wspominają zmarłych w rocznicę ich śmierci, zapalając specjalną świecę i odmawiając modlitwę. Na grobach rabinów i cadyków umieszcza się karteczki z prośbami o wstawiennictwo.   Celtowie 31 października przypada największe święto Celtów zwane Halloween. Dawniej uważano je za „czas bez czasu", kiedy granica z zaświatami zanikała. Wierzono, że dusze powracają, aby spłacić dług za czyny. Uważano, że można przebłagać boga śmierci, by osiągnąć wieczne szczęście, a nocą przybywają złe siły. Ludzie, aby wzięto ich także za pokutujących, przebierali się w różne stroje. Uwalniano także dusze z czarnych kotów, sów i nietoperzy. Aby przybyło dobro, palono w tzw. „świętych gajach" ogniska. Rankiem zabierano z nich żarzące się drewna, rozniecając nimi ogień w domowym palenisku. Dziś o Halloween mówi się, że jest świętem duchów. Celebrują je zwłaszcza dzieci i młodzież w krajach anglosaskich i protestanckich. Odbywają się uliczne parady i bale kostiumowe. W domach i przed nimi wiesza się np. szkielety, wystawia dynię z wyrytą twarzą, umieszczając w środku świeczkę lub latarenkę. Przebrane dzieci chodzą po domach wołając: "Psota albo poczęstunek". Do dziś jednak w Irlandii panuje zasada, że po 1 listopada nie zbiera się dzikich owoców, bo mogą być zatrute, a w wiejskich regionach Szkocji, Anglii, Walii i Irlandii 30 października sprząta się dom, gasi ogień, a gospodynie wykładają jedzenie i napoje.