Wieś położona na wschodnim skraju gminy Grabowiec, nad rzeką Kalinówką, w obrębie Działów Grabowieckich.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1394 roku, gdy książę mazowiecko-bełski Ziemowit IV utworzył łacińską parafię w Grabowcu, a wśród przyłączonych do niej wsi były też Szystowice. W 1435 roku występował Michał z Szystowic. W latach 1462-1469 w źródłach spotykamy Klemensa z Szystowic, w 1493 roku Stanisława z Szystowic, a w 1509 roku Jakuba i Jana z Szystowic. W 1472 roku wieś liczyła 3 i 1/2 łana użytków oraz 1 młyn i należała prawdopodobnie do Klemensa z Szystowic. W 1504 roku część wsi otrzymał Piotr Szystowski. Według rejestru poborowego z 1531 roku Szystowski był właścicielem 3/4 łana użytków i młyna o 1 kole, wówczas nieczynnego. W 1578 roku Paweł Radoński posiadał tu 1/8 łana użytków i 1 zagrodnika z ziemią, Zygmunt Szystowski 1/2 łana użytków, 1 zagrodnika z ziemią i 5 komorników, Jan Szystowski 1/4 łana, 3 zagrodników z ziemią, Marcin Szystowski posiadał 1/4 łana użytków, 5 zagrodników z ziemią i 1 komornika, Zakrzewska 1/4 łana użytków i 1 zagrodnika bez ziemi, Albert Szystowski 1/4 łana użytków, Smarzewski 1/2 łana użytków i 2 zagrodników z ziemią oraz Antoni Zakrzewski 1/4 łana użytków. W 1586 roku współwłaścicielką wsi była Zofia Szystowska, zapewne żona jednego z Szystowskicti wymienionych w rejestrze z 1578 roku.
Dzieje wsi w XVII wieku nie są znane. W 1737 roku miejscowość należała do Andrzeja Niecielskiego, a w 1814 roku właścicielami Szystowic, Majdanu, i Kalinówki i Skibie byli Anna z Kowuzbich i Mikołaj Teleżyńscy, od których zapewne w 1815 roku dzierżawił Szystowice Rajmund Chmieliński. W 1820 roku Anna. Teleżyńska przekazała majątek swemu synowi Henrykowi Czernieckiemu, ale w 1842 roku jego właścicielem był Wojciech Wolnicki.
Spis z 1827 roku notował miejscowość w powiecie hrubieszowskim i parafii Grabowiec. Liczyła wówczas 28 domów i 108 mieszkańców. W 1845 roku istniała tu karczma, która uzyskała patent na dalsze prowadzenie wyszynku alkoholu. W 1884 roku dobra Szystowice składały się z folwarków Szystowice i Szerokie i miały łącznie 1194 morgi ziemi, w tym 688 mórg gruntów ornych i ogrodów, 79 mórg łąk, 1 morgę pastwisk, 397 mórg lasu, 19 mórg nieużytków i 10 mórg odpadków. W folwarku był 1 budynek murowany i 23 drewniane, młyn wodny, cegielnia i pokłady wapna. Stosowano płodozmian 8 i 12 polowy. Do 1873 roku w skład dóbr wchodziły także wsie Henrykówka i Skibice. Wieś liczyła 30 domów i 247 mórg ziemi włościańskiej. W 1860 roku właścicielem wsi został Jan Kaczkowski, a w 1874 roku Szystowice i Skibice nabyła Cecylia z Kiełczewskich Weychert, żona Emiliana.
Według spisu z 1921 roku wieś liczyła 33 domy i 209 mieszkańców, wyłącznie Polaków, natomiast folwark liczył 6 domów i 103 mieszkańców, w tym 22 Ukraińców. W 1926 roku folwark szystowicki należał do Teresy Weychert. W 1929 roku Henryk Weychert posiadał tu 482 ha ziemi oraz gorzelnię.
W okresie międzywojennym majątek szystowicki objął Piotrowski i gospodarzył w nim do reformy rolnej w 1944 roku.
W XIX wieku zbudowano we wsi dwór murowany z cegły, założony na rzucie zbliżonym do litery L. Część frontowa dworu, parterowa przykryta jest dwuspadowym dachem. Od przodu znajduje się portyk na osi fasady, a od tyłu półkolisty ryzalit oraz czworoboczna wieża kryta hełmem namiotowym. Południowy bok dwom jest przedłużony, natomiast krótsze skrzydło litery L stanowi młodszy budynek piętrowy dostawiony do budynku głównego. Część piętrowa dworu przykryta jest dachem dwuspadowym. Wokół rezydencji założono park.
23 stycznia Niemcy wysiedlili mieszkańców wsi Szystowice i Skibice.
ŹRÓDŁO: Józef Niedźwiedź - Leksykon historyczny miejscowościdawnego województwa zamojskiego
GALERIA
2018.04.12 (fot. Joanna Kołdej)
2009