Wieś położona na północnowschodnim części gminy Grabowiec, w obrębie Działów Gra wieckich. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z r 1521, kiedy Cieciszewscy dokonali podziału dóbr miasta Grabowca oraz i Miączyna, Ornatowic i Holuźna. W roku 1531 było we wsi 3/4 ł użytków, natomiast w roku 1578, kiedy to należało do starosty grabowieckiego Cieciszewskiego, były 3 łany użytków . W 1674 roku wieś była w posiadaniu Jerzego Tyszkiewicza. Na początku XIX wieku Hołuźno posiadali Wilczopolscy. W 1833 roku Martyna z Wyżgów l-voto Wilczopolska, 2-voto Bronikowska, 3-voto Żabińska otrzymała wieś po przymusowym wywłaszczeniu poprzedniego właściciela - Jana Mikołaja Wilczopolskiego. W 1852 roku dobra Omatowice wraz z Hołuźnem kupił za 156 tys. złp Jan Kaczkowski, od którego w 1856 roku za 181zlp Oodkupił je Feliks Świdziński. W 1861 rokudo-l»ra te kupił Władysław Holtzer za sumę 220 tys. rip, a w 1862 roku Hołuźno i Czechówkę nabył za 100 tys. złp Stanisław Olszewski.
W 1845 roku istniała we wsi karczma. Prawdopodobnie Stanisław Olszewski wybudował tu drewniany dwór, do którego wiodły aleje dojazdowe od strony zachodniej i północnej i wychodziły na obszerny eliptyczny podjazd. Obok dworu wydzielono część folwarczną złożoną z obory ze stajnią, dwóch stodół oraz lodowni. Na wschód od tych zabudowań usytuowana była wielka studnia dworska. W rękach Olszewskich Hołuźno było do 1877 roku, kiedy Helena z Olszewskich Dobrzelewska sprzedała je Ignacemu Głogowskiemu. Po 10 latach Głogowski odsprzedał wieś Anastazemu Główczyńskiemu.
W roku 1887 Hołuźno liczyło 344 morgi, z tego 291 mórg z gruntów ornych, 7 mórg łąk, 3 morgi pastwisk, 33 morgi lasu, 10 inórg nieużytków i placów oraz 9 budowli drewnianych (licząc w tym budynek dworski). Po 1877 foku założono w folwarku sady oraz wzniesiono budynek mieszkalny dla 14 rodzin fornalskich. Budynek ten otoczono ogrodem użytkowym. W posiadaniu Anastazego Główczyńskiego majątek pozostał do śmierci w 1917 roku. Następnie w drodze spadku Hołuźno odziedziczyła jego żona Felicja Julia Główczyńską, zmarła 29 października 1922 roku. Jeszcze przed śmiercią podzieliła majątek w równych częściach pomiędzy dzieci: Halinę Główczyńską, Danutę Główczyńską, Marię z Główczyńskich Wiśniewską oraz Bogdana i Zbigniewa Główczyńskich. Po uprawomocnieniu się spadku rodzeństwo w 1928 roku upoważniło notarialnie do administrowania majątkiem Halinę Główczyńską, która zarządzała nim niemal do II Wojny Światowej. Halina Główczyńską nie posiadała doświadczenia w prowadzeniu majątku, co doprowadziło do znacznego zadłużenia na rzecz zamieszkałej w Ornatowicach Eugenii Małysz. Skutkiem tego część majątku o powierzchni 69,37 ha została zlicytowana, a dotychczasowa właścicielka przeniosła się w okolice Warszawy. Zlicytowaną część przejął Bolesław Antoniewicz, który zarządzał jednocześnie pozostałą częścią dóbr. Taki stan utrzymał się do czasu parcelacji majątku w listopadzie 1946 roku. Po parcelacji okoliczni mieszkańcy rozebrali dwór, zabudowania folwarczne oraz płot otaczający założenie parkowe, a park przeszedł na własność Urzędu Gminy Grabowiec.
ŹRÓDŁO: Józef Niedźwiedź - Leksykon historyczny miejscowościdawnego województwa zamojskiego