Wieś położona na zachodnim skraju gminy Grabowiec, w obrębie Działów Grabowieckich.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1428, kiedy została darowana łacińskim biskupom chełmskim. W 1557 roku ówczesny biskup chełmski Jakub Uchański (późniejszy prymas polski) dał pozwolenie plebanowi z Grabowca na spuszczenie wody z sadzawki wiejskiej dla zebrania siana z ciągle zalewanej wodą łąki. Nieco inaczej historię wsi przedstawia W. Czarnecki. Według niego wieś w XV wieku była w posiadaniu króla, w 1532 roku w wyniku zamiany na Bytyń weszła w skład chełmskiego biskupstwa wschodniego, ale już w roku następnym została przekazana biskupom łacińskim. W 1564 roku wieś należała do parafii łacińskiej w Skierbieszowie i wówczas było tutaj 4 i 1/2 lana użytków, 4 zagrodników z ziemią i 4 komorników. W 1656 roku żołnierze polscy z oddziału Filipa Zbrożka w Cieszynie i Drewnikach dopuścili się rozbojów na tutejszych mieszkańcach, „ludzi wiązali i po wsiach związanych za szyję na postronku wodzili". Nie obyło się przy tym bez ciężkich pobić, zranień a nawet zabójstw.
Według spisu z 1827 roku wieś była w powiecie krasnostawskim i parafii Skierbieszów. Liczyła wtedy 36 domów i 233 mieszkańców.
W 1787 lub 1789 Cieszyn wchodząc w skład dóbr skierbieszowskich przeszedł na własność Marcina i Eleonory z Szeptyckich Ostrorogów. Marcin zmarł w 1801 roku, a jego żona w 1811. Dobra te trafiły wówczas do ich syna Józefa. W 1845 roku Cieszyn należał do gminy Skierbieszów, wówczas we władaniu Dunin-Borkowskich. Istniała tu karczma, która uzyskała patent na dalsze prowadzenie wyszynku alkoholu. W 1896 roku wieś należała do Leopolda Władysława Ostroroga, który w tym roku sprzedał 78 dziesięcin i 1668 sążni za 12 792 rubli 23 chłopom.
W roku 1921 notowano we wsi 28 domów i 170 mieszkańców, w tym 2 Żydów i 158 Ukraińców.
We wrześniu 1942 roku oddział SS rozstrzelał w Cieszynie 3 Ukraińców za ukrywanie jeńców radzieckich. W końcu listopada 1942 roku cała wieś została wysiedlona i nasiedlona Niemcami. 25 stycznia 1943 roku polscy partyzanci pod dowództwem Franciszka Krakiewicza „Górala" w odwecie za wcześniejsze wysiedlenia spacyfikowali wieś nasiedlona przez Niemców. Poległo wówczas ok. 150 osadników niemieckich, natomiast Polacy mieli tylko 4 rannych, w tym 1 później zmarł. W lutym 1943 roku oddział BCh „Rysia" przeprowadził ponownie akcję odwetową na nasiedlona wieś paląc 2/3 zabudowań. Zabito wówczas 43 Niemców, a resztę przepędzono

ŹRÓDŁO: Józef Niedźwiedź - Leksykon historyczny miejscowościdawnego województwa zamojskiego